Wij (de ChristenUnie-fractie) ontvangen doorlopend uitnodigingen voor allerlei gelegenheden. Als fractie proberen we als het even kan om minimaal één vertegenwoordiger te sturen. Op deze manier proberen we bij alle gelegenheden die binnen ons dorp mensen op de been brengen aanwezig te zijn. Dit is één van de manieren om op de hoogte te blijven van wat er in ons dorp speelt.

Zelf heb ik me voorgenomen om bij deze ‘bezoeken’ vooral mijn ogen en oren goed open te zetten om te zien en te horen wat er allemaal speelt. De indrukken die je zo opdoet kun je vervolgens gebruiken wanneer in de raad onderwerpen de revue passeren die invloed hebben op de mensen die je hebt ontmoet. Zelf was ik afgelopen week op twee bijeenkomsten

Hardinxveldse reddingsbrigade
Zaterdagmiddag was ik aanwezig bij de opening van een nieuw (en eerste) botenhuis van de Reddingsbrigade van Hardinxveld-Giessendam. Door de twee voorzitters (landelijk en plaatselijk) werd ik bijgepraat over wat de reddingsbrigade allemaal doet. Ik was onder de indruk van het aantal ‘reddingen’ waaraan mensen van de reddingsbrigade een deel hebben. Zeker wanneer je je bedenkt dat het gaat om vrijwilligers. Het maakt voor mij weer eens duidelijk hoe onmisbaar vrijwilligers zijn om een samenleving gezond (in dit geval zelfs ook letterlijk) te houden.

Veteranendag in Hardinxveld-Giessendam
Dinsdagmiddag was in het gemeentehuis de eerste veteranendag in Hardinxveld-Giessendam. Dit is mogelijk geworden doordat de landelijke veteranendag is verplaatst van 29 juni naar de laatste zaterdag in juni (afgelopen zaterdag in Den Haag). De hele raadszaal zat vol met veteranen en hun familie. Er waren twee (jonge) veteranen die hun verhaal deden. Indrukwekkend om te horen wat zij hebben meegemaakt.

Ze gingen onder andere in op de verschillen tussen ‘oude’ veteranen: mensen die in Indië / Nieuw-Guinea hebben gediend en de ‘jonge’ veteranen die met name hebben deelgenomen aan diverse vredesmissies. Ook werden de aantallen veteranen van alle missies genoemd. In totaal zijn er ongeveer 120.000 veteranen. Per missie werd vervolgens het aantal militairen genoemd die niet zijn teruggekeerd. Dit maakt je helemaal stil. Mensen die hun leven moeten geven voor vrijheid van anderen.

Ik besef me hierbij dan hoe ver deze wereld van mij af staat. Hiermee bedoel ik dat ik bijna geen veteranen persoonlijk ken. Tegelijkertijd staat de wereld van de veteranen ook heel dichtbij. Het werk van veteranen maakt mijn/onze wereld mogelijk. Het is goed hier elk jaar bij stil te staan en op deze manier de veteranen ook even in het middelpunt te plaatsen om onze dank richting hen te uiten!

Cor van Vliet, 29 juni 2010