Deze column schrijf ik op de ochtend na de verkiezingen. Voordat ik gisteravond naar bed ging hoorde ik de leider van de grootste partij van ons land, Geert Wilders, ook iets zeggen over hoop. Hij sprak over de hoop van mensen die op hem gestemd hebben, hoop dat Nederland weer van hen wordt. Het is verdrietig dat zoveel mensen in ons land zich niet gehoord voelen en geen oplossingen zien. Maar deze vorm van hoop stemt me ook verdrietig. Het is namelijk hoop voor een klein groepje mensen. Het is hoop die andere mensen uitsluit.

Ook onze eigen partij kreeg een flinke slag te verduren. En dat doet pijn. Omdat we vanuit onze idealen, vanuit onze hoop, zo graag iets willen betekenen voor ons land, voor onze provincie, ons dorp. Dat doe je het liefst met een zo groot mogelijke groep. Toch zullen we ook met een kleinere groep mensen blijven staan voor een hoopvol geluid.

Vandaag houd ik me vast aan een tekst uit de Bijbel:

Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont. (2 Petrus 3:13)

Dat geeft hoop op een beter leven. En vanuit die hoop zal ik altijd politiek bedrijven. Om ons land hier en nu een beetje mooier te maken: een land waarin iedereen welkom is! Een dorp waarin iedereen welkom is.

Aafke Ouwerkerk-Breedveld

Column raadspraat Het Kompas Hardinxveld-Giessendam, 29 november 2023