Geachte voorzitter,

De behandeling van vanavond borduurt voort op het Debat van 3 september jl. over de Perspectiefnota 2015-2019. In dat debat hebben wij vooral het belang van kaders omtrent onze zorgpunten ten aanzien van de toetreding tot Drechtsteden aangestipt. Tot onze spijt is er op dat vlak nog niets nieuws bekend (met uitzondering van de goedkeuring door Drechtsteden op ons verzoek tot toetreding). Eerlijkheid gebied te zeggen dat het college dit reeds de vorige keer had aangegeven. De uitgangpunten staan voor ons nog steeds pal overeind. Ik wil ze dan ook kort nogmaals aanstippen:

• Wij verwachten van het college duidelijkheid hoe zij de dienstverlening binnen het sociaal domein minimaal op het huidige niveau kunnen garanderen;
• Wij vernemen graag van het college hoe zij de interne dienstverlening (ondersteuning college, ambtelijk apparaat en gemeenteraad) minimaal op het huidige niveau kunnen blijven handhaven;
• Wij verwachten van het college duidelijkheid over hoe zij de externe dienstverlening (klantcontacten, klanttevredenheid, buitendienst, doorlooptijden afhandeling aanvragen, etc.) minimaal op het huidige niveau kunnen blijven handhaven.

In het vervolg van onze bijdrage zal ik ingaan op een tweetal onderwerpen. Allereerst het ambitieniveau van het college en ten tweede de manier waarop het college naar de kracht van de Hardinxveldse samenleving kijkt.

Ambitieniveau van het college
Een punt wat ik de afgelopen periode van onze collega’s van de T@B heb geleerd is de scherpte ten aanzien van geformuleerde doelstellingen. Deze moesten van deze partij altijd SMART (specifiek, meetbaar, aanvaardbaar, realistisch, tijdgebonden) zijn. Met deze bril op ben ik gaan lezen, ik kom dan allereerst bij pagina 13.

Hier staan op het eerste gezicht mooie doelstellingen ten aanzien van vastgoed: Wij willen het vastgoedbeheer professionaliseren. Ons doel is leegstand in het vastgoed van de gemeente terug te dringen. Op onze vraag hoeveel panden nu leegstaan kom het onschuldige antwoord dat van de 20 panden er 1 leeg staat. Natuurlijk moet er voor de burgemeesterswoning een oplossing worden gevonden, maar gezien de cijfers is leegstand dan toch helemaal geen probleem? Waarom moet er dan een oplossing gezocht worden?

Het tegenovergestelde lezen we ook, al is probleem dat wel een zwaar woord. In deze gevallen spreken wij liever over kansen. Ik denk dan aan de doelstellingen die het college formuleert ten aanzien van versterking van het sportcomplex Sluisweg (pagina 30) en horeca bij de Appelgaard (pagina 29). Ik citeer: We staan positief tegenover initiatieven die leiden tot versterking van het sportcomplex….wij zien graag dat er een private horecavoorziening komt bij sportvoorziening Appelgaard…. wij noemen dit doelstellingen van lui achteroverzitten. Ook als je niets doet haal je ze….. dat kan toch niet de bedoeling zijn. Waarom wordt de doelstelling niet meer SMART geformuleerd. Dan is lui achterover zitten niet genoeg. Dan moet bijvoorbeeld de regisseursrol worden opgepakt, dan kan bijvoorbeeld de bedrijfscontactfunctionaris hier actief mee aan de slag gaan.

Tenslotte nog een derde variant. De ChristenUnie maakt zich al langer hard voor verbetering van de recreatiemogelijkheden. De volgende doelstelling hieromtrent staat geformuleerd in het collegeprogramma (pag. 31): Wandelen wordt aantrekkelijker gemaakt door de belevingswaarde van het Pelgrimspad te vergroten en waar mogelijk in combinatie met andere ruimtelijke ontwikkelingen de ontbrekende schakels in te vullen voor het gemeentelijke netwerk van wandelpaden. Voor ons was niet gelijk duidelijk wat hier nu wordt bedoeld. Nu gelukkig wel: de aansluiting Noorderpuistpad-Broekseweg en volledige ontsluiting wandelpad Kanaal van Steenenhoek. Ik woon al ruim 30 jaar in Hardinxveld maar het Noorderpuistpad (ik heb het nog nagevraagd bij mijn vriend Google, maar die wist ook van niets) ken ik niet. Ik hoop dat Jasper de Jong me in de pauze kan bijpraten… ik heb zo het vermoeden van wel…maar nu serieus. Ook hier willen wij het college oproepen niet bij de pakken neer te gaan zitten. Optie A levert niet direct resultaat, de doelstelling is ons wat waard ga optie B proberen!

Kracht van de Hardinxveldse samenleving (pag. 5)
Eerder heb ik me al opgewonden over het gebruik van het woord betuttelen, misschien dat het daarom nu tussen haakjes staat, maar de les is blijkbaar nog niet geleerd. Nu lezen we Vele verenigingen en instellingen gebruiken de jaarlijkse subsidie om het gat in de begroting te dichten. Op onze vraag welke….. kregen we geen antwoord en werd aangegeven dat het een algemene en landelijk bekende tendens is. Ik zal me voorzichtig uitdrukken maar wij herkennen deze tendens niet. Wij kennen (Hardinxveldse) verenigingen en (Giessendamse) instellingen als organisaties die zich inspannen om hun doelstellingen te bereiken. Ze gaan hierin vaak veel verder dan we op basis van subsidies die wij verstrekken mogen verwachten. Ik noem zomaar wat voorbeelden: inspanningen ten aanzien van de sportcarrousel, de voedselbank, de kringloopwinkel, buurttoezicht. Staat wat hier gebeurt in verhouding met de subsidies die worden ontvangen……?

Ik kan het ook hier niet laten om het vervolg te citeren: De gemeente wil graag op een nieuwe manier gaan samenwerken waardoor op een andere manier naar maatschappelijke vraagstukken gekeken wordt. Dit willen we als gemeente gaan bereiken door (let op het volgende woord) mogelijk meer te gaan sturen op thema en effecten en organisaties te vragen om samen te werken. Toen ik dit las dacht ik aan Cruyff: Je gaat het pas zien als je het door hebt…. daarom aan mijn mede raadsleden de vraag of zij het al zien en het dus doorhebben? Willen we het college hiermee wegsturen? Wij zeggen behoud het goede wat er is, probeer dat waar nodig te versterken en ga vooral niet alles op de schop gooien!

Ik wil afsluiten. Het college gaat in de inleiding in op de vluchtelingen problematiek. In de benadering van deze kwestie laten wij ons inspireren door een les van Jezus: Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Deze liefde was onvoorwaardelijk. Laat dit nu ook de startpositie voor onze meningsvorming zijn ten aanzien van deze problematiek. Mocht er bijvoorbeeld daadwerkelijk een locatie voor opvang in beeld komen dan is wat ons betreft hier financieel ruimte voor aanwezig in deze begroting, ook al is dat nu misschien feitelijk nog niet zo.

Cor van Vliet

5 november 2015