De vergadering van vorige week vormde zonder twijfel het hoogte-, maar gelijk ook het dieptepunt uit mijn politieke carrière tot nu toe. De hele raadszaal plus tribune was gevuld met belangstellenden voor het debat rondom de kosten van de trouw- en raadszaal, maar ook voor het debat rondom de sluiting van het buitenbad.

Debat sluiting buitenbad “De Duikelaar”
Zelf mocht ik namens de fractie het woord voren over het voorstel tot sluiting van het zwembad. De kaarten wat betreft deze discussie waren vorig jaar tijdens het behandelen van de verschillende bezuinigingsmogelijkheden eigenlijk al geschud. Daar werd namelijk besloten dat een substantiële bezuiniging nodig is. Voor onze fractie vormde de toets voor de voorgestelde bezuiniging ons verkiezingsprogramma. Hierin staat de volgende passage: “Het zwembad is vooral een zwem-, instructie en doelgroepenbad.” Deze passage maakt dat voor ons het binnenbad eigenlijk onmisbaar is. In het voorstel van het college staat heel erg duidelijk dat het college inzet op een verbeterslag met betrekking tot het binnenbad en daarmee op de voor ons belangrijke punten. Deze opstelling betekent dat we mensen moeten teleurstellen. Dit doen we met pijn in het hard. We zijn echter op een punt aangekomen waarbij alle bezuinigingsopties pijn doen.

Het Debat spitste zich vervolgens toe op alternatieve mogelijkheden om te bezuinigen op de bedrijfsvoering. Elk raadslid heeft het geluk dat hij op bepaalde onderdelen vanuit zijn werk veel inhoudelijke kennis heeft. Voor mij is dit ‘toevallig’ het geval voor de exploitatie van zwembaden. In de deelgemeente Prins Alexander ben ik ambtelijk opdrachtgever voor de exploitatie van een zwembad door Sportfondsen Nederland en bereiden we de uitbesteding van een ander zwembad aan Optisport voor (voor het hele project zie: http://bit.ly/GRQZhE). Synarchis is daarom voor mij geen onbekende. Wanneer u de link naar het project volgt, dan zal u gelijk opvallen dat we hier niet praten over een ‘gewoon’ zwembad. Een externe partij is vooral geïnteresseerd wanneer er commerciële mogelijkheden zijn. Wat dat betreft moeten we reëel zijn “De Duikelaar” is wat dat betreft niet interessant. “De Duikelaar” is wel heel interessant voor instructiezwemmen en doelgroepen, hier moeten we dan ook op inzetten!

Consequenties
Op de site van de T@B vond ik een goede opsomming van alle bewoordingen die zijn gebruikt tijdens “Het Debat” over de overschrijding van het krediet met betrekking tot de trouw- en raadszaal: “Oliedom, Puinzooi, Onbegrijpelijk, Gepikeerd, Kwalijk, Van de Gekke, Ernstige kwestie, Furieus, Boos, Uitglijder, Verwijtbaar, etc.” Alle fracties waren het er unaniem over eens dat dit echt niet door de beugel kon. “Het Debat” ging vervolgens over de vraag wat dit voor consequenties moest krijgen.

Vanaf het moment dat het rapport van Deloitte op tafel kwam hield deze vraag mij, maar ook onze fractie bezig. Ik moet bekennen dat ik er nachten van heb wakker gelegen. Aan deze vraag zitten heel veel kanten, kanten die de krant niet halen. Natuurlijk zit hier de primaire reactie ‘er moet een kop rollen’ ook bij.  Onze conclusie was echter dat dit niet het juiste was om te eisen. Wij vonden een motie van afkeuring, waarbij we duidelijk maakten dat ons vertrouwen is geschaad afdoende.

Voor deze conclusie hebben we een aantal argumenten. Allereerst dat het de eerste fout is van de burgemeester. Wij zijn niet de partij van keiharde, kille en meedogenloze afrekening. In principe verdient iedereen een tweede kans, ook de burgemeester.

Daarbij komt dat deze fout, wat ik nu ga zeggen klinkt oneerbiedig, financieel gezien niet groot is. Hiermee bedoel ik dat de inwoners hier helemaal niets van voelen in de portemonnee en ook de bezuiniging wordt er niet extra mee belast. De begroting wordt namelijk niet overschreden. Wat wel met 130% is overschreden is het krediet van de verbouwing. De kwalificaties die hieraan (ook door ons) zijn gegeven heb ik reeds genoemd.

Burgemeester & Wethouders
Het verband dat de oppositie probeerde te leggen tussen burgemeester en wethouders (vanuit het principe collegiaal bestuur) houdt in dit dossier geen stand. Uit alle stukken en antwoorden bleek dat de wethouders voor een voldongen feit werden gesteld begin 2012.

Ik ben bereid om in dit blog door te redeneren op de lijn van de T@B. Wanneer die lijn was gesteund, dan was het gehele college verdwenen. Vervolgens hadden er geen nieuwe verkiezingen plaatsgevonden, maar dan hadden de zittende fracties opnieuw in overleg moeten treden. De meest logische uitkomst van dit overleg is de huidige coalitie. Uit alle inhoudelijke besluiten die de afgelopen twee jaar genomen zijn blijkt namelijk dat de zittende het op inhoudelijke punten eens is. De opstelling van de PvdA in dit dossier vormt hierop de uitzondering om de regel te bevestigen. Wat de T@B voorstelde was dus feitelijk een onnodige bestuurlijke impasse (met bijbehorende kosten, lees wachtgeld), terwijl ons dorp wacht op daadkrachtige besluiten in het sluitend maken van de begroting!

Ook het verwijt richting wethouder Boerman is naar mij mening niet terecht. Volgens ‘de letter der wet’ (die is toegepast) is er namelijk geen overschrijding van het budget. De verbouwing is namelijk binnen beschikbare budgetten gebleven, er zijn geen budgetten overschreden. Wat mis is gegaan is dat er een oplossing is gezien in het aanwenden van alternatieve budgetten die beschikbaar waren. Gezien de aard van de kosten mag dit volgens ‘de letter der wet’ ook. De besluitvorming rondom het krediet is echter helder en had het ook klip en klaar moeten zijn dat de gekozen oplossing niet acceptabel is. Dit is wel precies het punt waarom wethouder Boerman naar mijn inschatting niet is geïnformeerd, met uitvoering binnen budget moet je een wethouder niet lastig vallen.

Op dergelijke verkeerde inschattingen is geen voorschrift te schrijven. Ik hoop ook dat dit niet gaat gebeuren, want dat is allemaal verloren energie. Dergelijke fouten kan je alleen voorkomen door ambtenaren niet alleen door de letter, maar ook door de geest van de wet te laten werken.

Slot
Na een motie van afkeuring is de keus aan de ‘ontvanger’. Een dergelijke motie kan namelijk worden opgevat als een motie van wantrouwen in dat geval wordt de situatie onwerkbaar. Uit het feit dat de burgemeester drie weken met verlof gaat, blijkt voor mij dat zij in alle rust haar knopen aan het tellen is. Een goede zaak!

Cor van Vliet, 27 maart 2012