Het kabinet Rutte (of Wilders zo u wilt) lijkt er na vandaag te komen. De laatste hobbel die er was (de twee ‘dissidente’ Kamerleden) is genomen. De Kamerleden Koppejan en Ferrier hebben namelijk hun steun toegezegd. Het zal u niet zijn ontgaan dat dit alles niet zonder slag of stoot is verlopen.

Afgelopen zaterdag konden we de verdeeldheid die in Nederland door de komst en de grote verkiezingswinst van de PVV is ontstaan heel de dag live aanschouwen. Het CDA is de partij die niet één kant heeft kunnen kiezen (wel, of geen Wilders). Hierdoor ontstond voor iedereen een prachtige, maar tegelijkertijd ook tragische televisiedag. Ik las dat gemiddeld 740.000 mensen hebben gekeken en dat op het hoogtepunt 1,4 mln. mensen aan de buis gekluisterd waren. Het is denk ik lang geleden dat een politieke gebeurtenis zo een grote groep mensen heeft kunnen boeien (zeker wanneer je de duur van de uitzending in ogenschouw neemt).

Intrigerende televisie
Ikzelf heb vooral genoten van de sprekers in de ochtend. Er waren (ik kan er ook niets aan doen) vooral blanke mannen van boven de 40 aan het woord in een wat gedateerd pak, of jasje. Veel sprekers wezen op de principiële bezwaren tegen samenwerking met de PVV. Het viel mij op dat tegenstand feitelijk niet gericht was op de inhoud van het akkoord, maar alleen op de samenwerking met Wilders. Ik ben met beide niet blij: Ik deel de principiële bezwaren, maar volgens mij worden in het regeerakkoord ook echte hervormingen angstvallig vermeden, denk aan de pensioenleeftijd / woningmarkt. Wel wordt er gedaan aan symbool politiek met betrekking tot dierenleed, maar wordt er zonder probleem een miljard bezuinigd op ontwikkelingssamenwerking.

Aan het eind van de middag werd er dan eindelijk gestemd. Bij de stemming bleek nogmaals de grote verdeeldheid: twee voor, één tegen was de uitslag. Het gemak waarmee Verhagen en het bestuur vervolgens brede steun claimden verbaast mij een beetje. Twee voor, één tegen is het absolute minimum aan steun om de Grondwet te kunnen wijzigen. Ik denk dat het besluit wat is genomen voor veel CDA’s gevoelsmatig aanvoelt als een wijziging van de Grondwet. In dit licht is de steun wat mij betreft verre van overtuigend.

Wat ebt er na in Hardinxveld-Giessendam?
Ik wacht af wat het staartje van de formatie zal zijn in Hardinxveld-Giessendam. Ik las maandag in de krant dat wethouder Letterie daad bij zijn woord heeft gevoegd en zijn lidmaatschap van het CDA heeft opgezegd. Ik heb begrepen dat de plaatselijke afdeling van het CDA zich 6 oktober over de kwestie buigt en uitspreekt.

Eén minuut
Ik zou tenslotte nog wat willen zeggen over de manier waarop het CDA het debat had georganiseerd: iedereen kreeg één minuut spreektijd en daar werd (bijna) niet aan getornd. Een dergelijke strakke aankleding spreekt mij aan. Het viel mij overigens op hoeveel mensen zich hier niet aan konden houden… blijkbaar rekende ze op coulance van de voorzitter. Deze was er niet, je werd gewoon afgekapt en je microfoon gesloten. Slechts in de gevallen waarbij het om echt hoogbejaarde heren ging vond ik dit te hard.

 Afgebakende spreektijd dwingt alle sprekers om kort en bondig te formuleren en snel tot de kern te komen. Dit maakt dat een discussie, of een speech te volgen is! Door op een dergelijke manier te vergaderen blijft het voor iedereen leuk. Misschien dat de echte vergadertijgers zich beperkt zullen voelen, maar die mogen wat mij betreft na afloop onder het genot van een biertje alle randzaken nogmaals de revue laten passeren, dan ga ik vast naar huis!

Cor van Vliet, 5 oktober 2010