Met veel belangstelling keek ik vorige week woensdag uit naar de bijeenkomst waarin de eerste ervaringen met het vrijgeven van de sluitingstijden werden besproken. Ik denk dat het verloop van de avond een ieder verrast zal hebben.

De opkomst was bemoedigend. Zowel horeca ondernemers als omwonenden waren aanwezig. Net als de politie en betrokken ambtenaren. Alle politiek partijen waren present om de meningen en de feiten aan te horen.

De avond begon met een presentatie van de politie over de harde cijfers. Hierbij werden meldingen uit de Damstraat, Molenstraat, Peulenstraat en Buitendams in beeld gebracht. De politie zegde toe bij de eindevaluatie ook de cijfers van de Kerkweg mee te nemen. Tijdens de presentatie werd snel duidelijk dat de aanwezigen in eerste instantie niet hun mening kwijt wilden over de ervaringen met de horeca, maar dat de zaken waar ze over wilden spreken breder lagen, ze wilden met name het een en ander kwijt over de ervaren overlast van jongeren.

Voor de organisatie van een avond is dit een lastig punt. Het doel van de avond (tussentijdse evaluatie) kan pas bereikt worden als eerst een ander punt kan worden besproken. Tijdens deze avond zag je dit probleem de communicatie tussen de aanwezige personen bemoeilijkte. Er waren mensen die vooral de sluitingstijden wilden bespreken, maar anderen wilden vooral inzoomen op de situatie waar zij de meeste hinder van ondervonden. Ik wil beide punten de revue laten passeren.

(Tussen)evaluatie sluitingstijden horeca
Mijn interpretatie van de avond is dat de aanwezigen in zijn algemeenheid niet meer overlast ervaren. Dit doordat er sprake is van een geleidelijke uitstroom, er is minder druk in één keer.   Wel blijkt dat de ene persoon vooral last heeft van veel geluid in één keer, maar dat de ander juist van meerdere keren een klein beetje geluid veel last heeft.

Frappant vond ik dat voor de bewoners in de Molenstraat het vertrek van het pinautomaat het meest positieve effect heeft op de ervaren overlast. 

De cijfers van de politie zijn voor mij minder relevant dan de ervaringen van omwonenden. De verschillen tussen de jaren zijn dusdanig klein dat ik daar geen conclusies op wil baseren.

Feit blijft voor mij dat het ervaren van overlast op welke manier dan ook altijd vervelend is en dat moet worden geprobeerd dit tot een minimum te beperken. 

Overlast jongeren
Het punt dat de meeste emotie omhoog deed komen was de overlast van (hang)jongeren. De verhalen van de bewoners maakten voor mij duidelijk dat dit moet worden aangepakt. De politie gaf aan dat dit probleem nadrukkelijk de aandacht had. Ik hoop en verwacht dat hierbij gebruik wordt gemaakt van de inzichten vanuit de zogenaamde BEKE-methodiek (zie o.a.http://bit.ly/th93rt, of http://bit.ly/u1j86M). Deze methodiek is heel erg uitgebreid. Kenmerk van de methodiek is dat er voor verschillende soorten overlastgevende groepen verschillende soorten van aanpak zijn die moeten leiden tot een oplossing. Waarbij er zowel preventieve als
repressieve middelen worden ingezet.

De reactie van wethouder Letterie (zie Kompas: http://bit.ly/v8R2NY voor een goede feitelijke weergave van het gebeuren) op de discussie was volkomen misplaatst.

Er werden tijdens de avond geen mensen gediscrimineerd, wel werd man en paard benoemd. Ik ben benieuwd naar de reflectie van de wethouder op zijn optreden. Ik neem aan dat we deze binnen afzienbare tijd kunnen verwachten.

Cor van Vliet, 6 december 2011